Szklanka Wody - Varii

„Szklanka wody”

By. Varii

            Całkowita cisza i spokój ogarniający pomieszczenie zakłóca delikatny podmuch wiatru, wzburzający drobinki kurzu do lotu. Powierzchnia nad pięknym, drewnianym blatem stołu jest delikatnie podświetlona przez promienie słoneczne wpadające przez delikatnie uchylone okno. Wnętrze jest wręcz ascetycznie puste i nie widać nic poza rzeczoną ławą oprócz wysokiej, bezbarwnej szklanki z delikatnego, dmuchanego szkła. Naczynie jest napełnione wodą, lecz tylko do połowy. Przyglądam się mu od dłuższego czasu, zastanawiając się, czym jest ta szklanka. Nagle z cichym trzaskiem pojawia się pięć, zupełnie różnych od siebie osób. Pierwszy mężczyzna ma na sobie zwykłe, proste odzienie i duże okulary na nosie – jest to fizyk. Pan po lewej ubrał długi, biały fartuch zapięty pod szyję i gumowe rękawiczki – poznajcie chemika. Szczupła, ubrana na zielono blondynka z kotkiem na rękach o mądrym spojrzeniu, niewątpliwie jest biologiem. Gdy skierujcie swe spojrzenie bliżej ściany dojrzycie kobietę ubraną w ładny, niebieski komplecik (spódniczka i marynarka a także białą koszula). Dobrotliwy uśmiech blondynki i przyjazne oczy pozwalają stwierdzić iż jest ona psychologiem. Ostatni zaś jest mężczyzna o długiej, gęstej brodzie i zamyślonym spojrzeniu. W jego oczach odnaleźć by można niesamowitą wiedze, mądrość i ciekawość świata – powitajcie filozofa. Gdy tak się im przyglądam, zauważam nieukrywana ciekawość przedmiotem na stole. Dlaczego się tutaj znajdują i co oni tu robią? Nie potrafię zrozumieć celu p[przebywania ich w tym ciasnym pomieszczeniu. Nagle spostrzegam uśmiech na twarzy psychologa  i słyszę jej cichy, spokojny głos.

- Nie martw się. Jesteśmy tylko twoją imaginacją i pojawiliśmy się by pomóc ci zrozumieć, w jaki sposób powinnaś postrzegać tę szklankę z wodą. Doskonale wież że każdy ma na nią swój punkt widzenia, a nasze osoby mają pomóc tobie w wyborze własnego postrzegania.

W ich oczach pojawiła się iskierka, która potwierdziła że kobieta nie myli się. W pewnym Momocie odezwał się pierwszy mężczyzna

- z punktu widzenia Fizyki, rzeczony przedmiot to naczynie ze szkła wypełnione wodą…

- Dokładniej to związkiem dwóch cząsteczek wodoru i jednej tlenu, zwany także tlenkiem wodoru. Ma on bardzo ciekawe właściwości, jest bezbarwny, bezwonny, a podejrzewam że w tym tlenku wodoru znajdziemy wiele innych jonów…

- Które pozwalają żyć wszystkim gatunkom stworzeń na ziemi żyć. Ta konkretna woda jest również środowiskiem życia wielu mikroorganizmów a w środowisku naturalnym mogą w niej żyć wszelkie stworzenia wodne. Słodkowodne w wodach słodkich a słonowodne w słonych.

- Fizyka wykazała też dobrym przekaźnikiem prądy i wszelkich fal. Może występować we wszystkich stanach skupienia…

- Ma odczyn 7.0 (obojętny) i jest doskonałym rozpuszczalnikiem dla wszelkich substancji polarnych…

- Ciało człowieka zbudowane jest w 75%z wody

Nic nie mogłam zrozumieć z tego chaosu głosów w pomieszczeniu, Fizyk, Chemik i Biolog mówią w jednym momencie tworząc niewyobrażalny hałas. Wyłapałam jednak parę faktów, które doskonale znałam. Zamknęłam oczy i zebrałam się na odwagę, po czym niesamowicie głośno krzyknęłam:

- CISZA! Ja to wszystko wiem, może wypowie się Pani Psycholog

Ukłoniła się w stronę kobiety by usłyszeć jej zdanie na temat szklanki wody, lecz miała przeczucie że doskonale wie co ta powie.

- Dziękuję Ci. Moim zdaniem nie jest istotna sama woda, a to co badany widzi i odbiera. Gdy mój pacjent twierdzi że szklanka jest do połowy pełna, wiem że jego stan psychiczny jest w miarę dobry, gdyż tak poznaje się optymistów, jednak gdy słyszę że szklanka jest do połowy pusta, wiem że trzeba mu pomóc…

Nagle Filozof prychnął i spojrzał na kobietę pogardliwym spojrzeniem, po czym przerwał jej a ta kulturalnie czekała aż skończy, by dokończyć swoją wypowiedź.

- Takie spojrzenie jest płytkie i błędne. Słyszeliście o Paradoksie Szklanki Wody? Tak myślałem… Mamy do czynienia z pozorną sprzecznością dwóch zdań orzekających, z których każde wydaje się prawdziwe. Pierwsze to „Szklanka jest do połowy pusta.” a drugie „Szklanka jest do połowy pełna.” Jednak wiemy że Pusty to przeciwieństwo Pełnego, więc te zdania są sobie sprzeczne, jednocześnie prawdziwe. Mamy więc do czynienia ze sprzecznymi dwoma zdaniami, które są prawdziwe. Jak to jest możliwe? Opowiem wam pewną historię, jest to bardzo smutna opowieść ale doskonale ukazuje prawdę o tej sprzeczności.

            Trzynastoletnia dziewczynka stoi nad grobem swojego ojca, który zmarł parę dni temu. Mimo że bardzo ciężko chorował, to nie potrafiła pogodzić się z jego stratą. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że jego choroba go wykańczała i że dla niego jest teraz lepiej, lecz nie pocieszało ją to w żadnym stopniu. W jej głowie była tylko gorycz straty i złość, bo mimo że wierzyła w Boga, to nie potrafiła mu wybaczyć.     Ojciec dziewczyny spogląda na nią z góry, mimo że odczuwał ból widząc cierpienie ukochanej córki, nareszcie czuł się wolny. Choroba zniewoliła go i tylko bardziej pogrążała, nie miał już czasu dla dziecka, które tak kochał. Wiedział że sobie poradzi, jest silna. Zawsze była, silna i inteligentna. Nauczył ją wszystkiego, co powinna wiedzieć młoda kobieta, dlatego był pewien że da radę.

            Zakończył swoją historię i rozejrzał się po otaczającym go towarzystwie, następnie kontynuował swój monolog.

- Spójrzmy teraz na tę sytuację z perspektywy Paradoksu Szklanki Wody. Rozwiązaniem paradoksu jest zauważenie że jest to czysto językowy trik. Zdanie „Szklanka jest do połowy pusta” odnosi się tylko do górnej połowy naczynia a „Szklanka jest do połowy pełna” do jego dolnej połowy. Więc okazuje się brak sprzeczności, ale spójrzmy na to z perspektywy podejścia procesualnego. Stan w którym szklanka jest pełna/pusta do połowy może powstać tylko na dwa sposoby, przez proces nalewania do niej wody lub wylewania. Albo do pustej szklanki nalewamy do połowy wody, albo z pełnej szklanki połowę wody odlewamy, co daje nam stan pełności/pustości szklanki do połowy. Tak więc liczy się zmiana, akcja, poruszenie. Ten kto do pustego nalał wody „zyskał” szklankę wody do połowy pełną. Było „nic” a teraz jest tam „coś”. Ten kto miał pełna szklankę a połowę wody odlał, ten wodę „stracił” i ma obecnie szklankę do połowy pustą. Córka widzi szklankę do połowy pustą, bo mimo iż wie że ojcu jest lepiej, czuje ogromną stratę i ból, a ojciec zyskał wolność lecz nadal go dręczy cierpienie dziecka więc jego szklanka jest tylko do połowy pełna. 

            Nagle wszystkie postaci zniknęły a ja od tego czasu zupełnie inaczej postrzegałam zwykłą szklankę wody.

***

Mam wrażenie że to opowiadane nie oddaje do końca tego, czego bym chciała. Zachęcam do oceniania według schematu z zakładki "Ocena czytelników".

Temat: California Dreamin

Wasza Varii